Söylemem gereken ne varsa anlatacağım sana. Sen benim için Batı, göçebe olmayan dünyasın. Temellerinden sarsılmışsın, biliyorum, şaşkın şaşkın dolaşıyorsun; yeni bir yurt, bugüne dek kimsenin sana sunamadığı bir dayanak peşindesin. Yine biliyorum ki sonu gelmez bir zaman baskısına rağmen, nihayet vaktin olacak, içindeki çile yüzünden de beni dinleyeceksin. Sakın kesme sözümü, bir göçebenin akıp giden sözünü kesmek, onu ezmek, ona set çekmek ve nihayet onu boğmak demektir.
Dünya, anlatıcıları olmadan neye benzerdi acaba?
